2025eko bigarren hiruhilekoan, finantza-merkatuek susperraldi nabaria izan zuten, hasierako hegakortasun handia gaindituta. Susperraldiaren eragilea Estatu Batuek apirilaren hasieran iragarritakoa izan zen, alegia, muga-zergen pakete berri bat ezarriko zuela, tentsio komertzialen esparruan, hots, merkatuak “Liberation Day” izendatu zuen esparruan. Neurri horrek zuzenketa nabarmena ekarri zien burtsa-merkatuei -hala, S&P 500 % 10 baino gehiago jaitsi zen bi egunean soilik-; Altxorraren bonuen errentagarritasunek, aldiz, gora egin zuten, oinarrizko 50 puntu igotzera iritsiz. Nolanahi ere, tonu politikoa gero apaldu zenez eta negoziazioak ireki zirenez, hori lagungarria izan zen urduritasuna lasaitzeko, eta, hortaz, hiruhilekoaren gainerako aldian giro positiboagoa egon zen arrisku-aktiboetarako.
Hiruhilekoan zehar, hasierako tentsioak atzera geratu ziren, poliki-poliki, aurreikuspen makroekonomikoen egonkortzeak eta gorabehera geopolitiko larririk ez agertzeak bultzatuta. Ekialde Hurbileko gatazkak merkatuen gaineko presioa mantendu bazuen ere, neurri batean, aktiboen prezioen gainean izandako zuzeneko inpaktua motela izan zen, eta petrolioa nolabait egonkorra zen tarte batean mugitu zen; hala, hiruhilekoaren amaieran, upelaren prezioa 68 dolar ziren. Europar inbertitzaileentzat esanguratsuagoa izan zen estatubatuar dolarraren ahulezia, zeren beraren balioa ia % 8 jaitsi baitzen euroaren aldean hiruhilekoan, eta horrek nabarmen zigortu zituen dolarretan egindako inbertsioak.
Errenta aldakorrak oso jokabide positiboa izan zuen hiruhilekoan, batez ere apirilaren bigarren erditik aurrera. Estatu Batuetan, S&P 500ek galdutakoa berreskuratu zuen, eta hiruhilekoa % 11tik gertu zegoen igoera batez itxi zuen, maximo historiko berriak markatuz; Nasdaq 100ek, berriz, % 25 baino gehiago igo zen apirilaren izandako minimoetatik. Europan, aldiz, aurrerapena motelagoa izan zen kopuru absolututan, baina homogeneoagoa sektore eta balioen arabera. Euro Stoxx 50ek % 4-5 inguru egin zuen gora hiruhilekoan, amerikar eta europar indizeen artean zegoen gapa murriztuz. Horrenbestez, S&P 500ek urteko + % 5,5eko errentagarritasunarekin bukatu zuen hiruhilekoa (-% 7,2ko errentagarritasuna, dolarraren balio-galera kontuan hartuz gero); europar indizeak, berriz, + % 8,3rekin bukatu zuen. Europar errenta aldakorraren aurrean gehiegizko haztapena egiteko joera estrukturala dugunez, bilakaera hori bereziki onuragarria izan da gure zorroetarako; izan ere, gure errenta aldakorreko planak urtean + % 14,5eko errentagarritasun positiboarekin bukatu du, eta gure plan mistoak + % 8,2rekin.
Errenta finkoko merkatuek hiruhilekoan izan duten bilakaerari dagokionez, nabarmentzekoa da dinamika desberdinak egon direla Estatu Batuen eta Europaren artean. Europaren kasuan, kurbak nolabaiteko igoera erakutsi du, EBZk interes-tasak hirugarren aldiz jarraian jaitsi eta gero tarte laburretan behera egin badu ere -gordailuen erraztasun-tasa % 2,00an jarri zuen-, eta epea luzerako tasak beherantz zuzendu dira apur bat, lehenengo hiruhilekoan izandako igoera nabariaren ostean. Mugimendu horrek islatzen du diru-politika moldakorragoa espero dela, inflazioa poliki-poliki motelduko baita, eta, aldi berean, epe ertainerako hazkundeari buruzko aurreikuspenak gorantz zuzenduko dira, neurri batean, bi arrazoi hauek lagunduta: Alemaniak iragarritako zerga-pizgarriak eta Euroguneko herrialdeetako defentsarako gastuen igoera. Estatu Batuetan, berriz, kurba apur bat lautu egin zen: 10 urterako bonuaren errentagarritasuna % 4,21etik % 4,43ra pasatu zen, zerga-narriaduraren eta zorraren jasangarritasunaren inguruan sortutako zalantzek bultzatuta; tarte laburrak, berriz, motelago mantendu ziren, Erreserba Federalak uda ostean murrizketak egin litzakeelakoan, hori guztia testuinguru jakin bati lotuta, alegia, inflazioaren jaitsiera eta sektore publikoan oinarri handia duen lan-merkatua hozteko lehen zantzuak.
Estatu Batuen eta bere bazkide nagusien arteko negoziazio komertzialak ez dira oraindik ere itxi, eta espero gabeko edozein norabide-aldaketak merkatuen hegakortasuna suspertu lezake berriro. Orobat, Estatu Batuetako zerga-inguruneak arreta-gunea izaten jarraitzen du, bere zor publikoaren dimentsioagatik eta horrek inbertitzaileen konfiantzan izan dezakeen eraginagatik. Testuinguru horretan, iraupenak erakargarritasuna galtzen du, eta bai AEBek eta Alemaniak eta bai Euroguneko gainerako herrialdeek euren zerga-politika hedakorrekin jarraitzen dutenez, pentsatzen dugu badagoela arrisku bat, hots, epe luzerako bonuek eskaintzen dituzten errentagarritasunek arriskua ez konpentsatzea. Horregatik, ikuspegi zuhurrari eusten diogu: zorro dibertsifikatuak, europar errenta aldakorraren aurreko esposizioa lehenestea, eta presentzia kontrolatua izatea kalitate handiko eta iraupen murriztuko errenta finkoko aktiboetan.
