2025ko hirugarren hiruhilekoaren ezaugarri nagusia izan da finantza-merkatuen joera positiboaren jarraikortasuna, AEBen eta munduko gainerako herrialdeen arteko muga-zergei buruzko negoziazioetan aurrerapenak lortu diren neurrian. Oraindik ere akordio batzuk lotu gabe egon arren, eta AEBek inportatzen dituen ondasunei aplikatutako batez besteko muga-zergaren oraingo egoera urtearen hasierakoa baino askoz ere handiagoa izan arren, albiste ona da ez garela iritsiko -seguruenik- apirilean iragarritako maila neurrigabeetara.
Hilabete hauetan, ekonomia globalak seinale mistoak azaleratu ditu. Eurogunean, hazkundeak apala jarraitzen du izaten, baina badira atzeko haizeak, hurrengo hiruhilekoetako jokabidea hobea izango dela pentsatzera daramatenak; batez ere defentsako gastuaren bultzadagatik eta Alemaniako azpiegituretarako inbertsio-programengatik. Estatu Batuetan, ekonomiaren dinamismoak adimen artifizialari lotutako inbertsioari zor zaio, zeren jardueraren motor nagusi bihurtu baita; izan ere, konpainia teknologikoak diru-kopuru izugarriak inbertitzen ari dira arlo horretan. Dena dela, hazkundea sektore bakarrean kontzentratzea kalteberatasun-iturri bilakatu liteke amerikar ekonomiarako.
Prezioen igoerari dagokionez, ikusi dugu AEBetako azpiko inflazioak gora egin duela berriro, % 3tik gora jarriz; lan-merkatuak, berriz, desazalerazioa izan du, eta beraren azken datuek erakusten dute bultzada galduko duela, nolabait, lanpostuen sorrerari buruzko aurreikuspenak jaisten ari baitira etengabe. Horrek guztiak kinka larrian jartzen du Erreserba Federala, zeren bere azken bi bileretan erabaki baitu interes-tasak 25 oinarrizko puntuz jaistea, % 4raino, enplegua babestea lehenetsiz. Inflazioa igotzeko arriskuak eta interes-tasen beheranzko joerak tasa erreal negatiboen jokaleku bat ekar lezakete, eta hori desafio handia da aurreztaile kontserbadorearentzat. Alde horretatik, inbertitzaileen kezka urrearen moduko aktiboen bilakaeran islatzen da, berau maximo historikoetan baitago. Europaren kasuan, inflazioa % 2aren inguruan dago finkatuta, eta, hortaz, badirudi EBZk ez duela jarraituko interes-tasen jaitsierekin, oraingo % 2tik harago.
Kontu publikoek kezka sortzen jarraitzen dute: garatutako ekonomia gehienek oso maila handiak mantentzen dituzte zor eta defizit publiko aldetik, eta, aldi berean, oso borondate politiko eskasa erakusten dute joera horri buelta emateko. Horri begira, Frantziako egoera da bereziki azpimarragarria; izan ere, % 6aren inguruko defizit fiskal bat du, eta ez da gai egoera hori nolabait samurtu lezaketen aurrekontuak onartzearen inguruko parlamentu-akordiorik lortzeko. Bere presidente Emmanuel Macronek lau lehen ministro jausten ikusi du, bere bigarren legegintzaldian. Horren eraginez, rating agentzia nagusiek beraren kreditu-kalifikazioa jaitsi dute, eta horrek Italia eta Greziakoaren gainetik jarri du beraren zorraren epe luzerako kostua. AEBen kasuan, urriaren 1ean amerikar administrazioa itxi zuten, urteko aurrekontuak onartzeari buruzko adostasunik ez zegoelako.
Europako errenta finkoko merkatuetan, hiruhilekoa errentagarritasunen igoera txikiekin itxi zen, tarte luzeetan. Hamar urterako bonu alemanak % 2,71arekin itxi zuen iraila -gutxi gorabehera-, ekainean % 2,60rekin itxi ondoren; arrisku-prima periferikoek, berriz, aldaketarik gabe eutsi zioten, Espainiakoa 60 oinarrizko punturen inguruan egonda. Kreditu korporatiboan, bonuen diferentzialek, bai inbertsio-graduak (investment grade) eta bai errendimendu handikoek (high yield) azken urteetako minimoetatik gertu mantendu ziren, eta horrek islatzen duena da, ziurgabetasunak gorabehera, jokaleku ia perfektu bat deskontatzen duen merkatu bat. Ez da argi ikusten ea Estatuen gastua -orokorrean- mugatuta mantenduko ote den, eta Alemaniaren kasuan ikusten da zorra jaulki egin beharko duela bere inbertsio-planak finantzatzeko; bada, horrek guztiak zalantzak planteatzen ditu oraingo errentagarritasun mailen jasangarritasunaren inguruan. Testuinguru horretan, gure ikuspegia oso zuhurra da, iraupen laburrekin eta kreditu-kalitate handieneko jaulkipenen aldeko lehentasun garbiarekin. Estrategia horri esker, gure Errenta Finkoko Surnepentsioak + % 1,75eko errentagarritasuna metatu du aurten, orain arte, zorro oso kontserbadore batez.
Errenta aldakorrean, berriz, merkatuek urtearen hasieran hasitako igoerak luzatu zituzten, nahiz eta jokabidea aldatu egin zen eskualde batetik bestera. Europan, indizeek aurrerapen apalak baina iraunkorrak izan zituzten, balorazio zentzuzkoagoak eta sektore teknologikoarekiko esposizio txikiagoa oinarritzat hartuta. AEBetan, burtsek euren goranzko rally sendoarekin jarraitu zuten, liberation day deritzanean hasi ondoren. Dena dela, 2025ean, orokorrean, europar inbertitzaileek amerikar balioetan egindako inbertsioaren emaitza neutroa izan da; izan ere, S&P500ren ibilera ona gorabehera, dolarrak % 14ko balio-jaitsiera izan du euroaren aurrean. Estatu Batuetako errenta aldakorraren balorazioek maila zorrotzetan jarraitzen dute, adimen artifizialaren inguruan sortutako lilurak bultzatuta, berau mozkinen hazkundearen katalizatzaile nagusia izaten jarraitzen baitu. Testuinguru horretan, Europari begira egiten dugun gehiegizko haztapen estrukturala, dolarrarekiko esposizio erlatibo txikiagoa eta balioen aukeraketa ona lagungarriak izan dira gure zorroen emaitzarako. Gure Errenta Aldakorreko Surpentsio plan dinamikoak + % 18,6ko errentagarritasuna metatu du aurten, orain arte; gure Surnepentsio Misto plan zuhurrak, berriz, + % 10,7ra iritsi da, arriskuaren eta itzulkinaren arteko oreka egokia islatuz.
